[208] EPISTOLA VIII.

ANDREAS ALCIATUS

VIGLIO ZUICHEMO.

Qui has tibi reddet literas, PETRUS FRANCISCUS CHALCUS, Iuvenis est tuo favore dignus, quem ego hoc anno ad doctoralem lauream evexi. Est nepos BARTHOLOMEI CHALCI cujus in epistolis POLITIANI plurima mentio. Etenim avus ejus cum & Secretis Sfortiadum Ducum esset prolixam in se eorum munificentiam expertus, multa privilegia, plurimas immunitates est consecutus; cuperet nunc hic meus ea omnia autoritate Caesareae Majestatis confirmari. Obsecro te, mi VIGLI, ut hominem, quantum potes, adjuves, & ad nos voti compotem remittas. Quidquid in eum beneficii collocaris, id omne proinde ac mihi collatum interpretabor. Ea est mihi cum CHALCIS istis conjunctio ac familiaritas, ut omnia illorum caussa velim. Commendo itaque tibi illos de meliore nota. Anno superiore ad te scripsi, & conditionis meae admonui, auxiliumque & opem tuam imploravi, cum tamen nullam a te responsionem acceperim; seu meae ad te perlatae non sint, seu tu aliis gravioribus rebus occupatus, ad haec nostratia cognoscenda descendere nequiveris. Nuperrime cum mense Septembri

Ferraria Mediolanum reversus essem, Illustrissimus D. FERDINANDUS GONZAGA nomine Caesareae Majestatis mihi imperavit, ut conditionem Ferrariensem relinquerem, & Papiam profitendi caussa irem, idque •ανεπιληπτως• coactus itaque tam dura jussione accessi: durities in eo est, quod ad DC. annua amitto, quae in consiliis seu responsis in Italia inferiore lucrifacio, cum Papia semiruta bellis novissimi, civitate, nullus sit obolus, quem extra ordinem possim conficere. Praeterea alibi mihi in promptu praestantur honoraria, hic promittitur quidem, sed non solventur. Praefecti pecuniae Caesareae omne id perditum ducunt, quod praestatur Doctoribus; tanquam ex animo triumphant, eum me illudunt: quae res me senescentem, & articularibus morbis subjectum ad incitas redigit. Rogo te, mi VIGLI, pro mutua nostra necessitudine, ne me deseras. Cuperem a Caesarea Majestate impetrares, ut si isti constitutum mihi salarium sua die non representent, liceat mihi aliam conditionem quaerere; nec ideo possint isti in bona mea saevire. Si hoc mihi impetratum reddideris, seu tu, seu Reverendissimus Atrebas, jam isti facilius solvent, meque maxima anima molestia liberaveris. Quid hac in re obtinere possis, obsecro ne graveris me admonere, vel per amanuensem tuum, si aliter per occupationes tuas non licet. Vale Ticini seu Papiae. Idibus Febr. MDXLVII.